استفاده از رگرسیون های غیرخطی در برآورد غلظت و تولید نقشه پراکندگی ذرات معلق کوچکتر از 10 میکرون با استفاده از تصاویر سنجش از دور و اندازه گیری های زمینی

وجود ذرات معلق کوچکتر از 10 میکرون تاثیرات مخرب جدی بر روی سلامت افراد جامعه خواهد داشت. بنابراین داشتن اطلاعات در مورد میزان غلظت و نحوه پراکندگی آنها در شهر از اهمیت بسزایی برخوردار می­باشد. امروزه از ایستگاه­ های آلودگی ­سنجی در محدوده شهر برای اندازه­گیری غلطت آلاینده­ها استفاده می­شود. اگرچه این ایستگاه­ها مقادیر آلودگی را با دقت بالایی اندازه­گیری می­کنند اما به دلیل محدودیت تعداد آنها از لحاظ مکانی پیوستگی ندارند. برای حل این مشکل می­توان از تصاویر سنجش از دوری برای برآورد میزان غلظت ذرات و تولید نقشه­های پراکندگی آلودگی استفاده نمود. در این تحقیق به جای استفاده از داده­های عمق اپتیکی که به طور غالب در بررسی و مطالعه آلودگی توسط محققان مورد استفاده قرار می­گیرد، از تصاویر بازتابندگی ظاهری سهم هواویز بدست آمده از تصاویر سنجنده مادیس استفاده می­کنیم. مزیت استفاده از تصاویر بازتابندگی ظاهری سهم هواویز نسبت به داده­های عمق اپتیکی پیوستگی مکانی و قدرت تفکیک مکانی بهتر آنها می­باشد. تولید نقشه روزانه آلودگی برای 8 روز در سال 1396 در شهر تهران با استفاده از برقراری رگرسیون بین مقادیر بازتابندگی ظاهری سهم هواویز و مقادیر اندازه­گیری شده غلظت ذرات معلق کوچکتر از 10 میکرون انجام شده است. بررسی عملکرد رگرسوین­های خطی، نمایی، لگاریتمی و نمایی از جمله اهداف این تحقیق می­باشد. میانگین مجذور همبستگی رگرسیون­های خطی، نمایی، لگاریتمی و توانی به ترتیب برابر با 5912/0، 5826/0، 5808/0، 5782/0 بدست آمده است. براساس نتایج بدست آمده رگرسیون نمایی بهترین عملکرد را برای تولید نقشه پراکندگی آلودگی داشته است.